Σίγουρα αθλητικά παιχνίδια με σφαίρα και με τη χρήση των ποδιών είχαμε και στην Αρχαία Ελλάδα. Το μαρτυρά εκτός των άλλων και το ανάγλυφο αμφορέα που παριστάνει κάποιον "ποδοσφαιριστή" της εποχής να κάνει "γκελάκια", ιδού:
Φαίνεται πάντως πως το κοντινότερο από τα αθλητικά παιχνίδια των Ελλήνων στο σημερινό ποδόσφαιρο ήταν εκείνο που λεγόταν "επίσκυρο" και παιζόταν ήδη από τα ομηρικά χρόνια.
Οι Κινέζοι έπαιζαν και παίζουν ακόμη διάφορα παιχνίδια (τεχνικής κυρίως) με τα πόδια. Άλλοτε με μπάλα κανονική, άλλοτε με τη λεγόμενη φτερόμπαλα, δηλαδή ένα μπαλάκι σαν εκείνο του μπάντμιντον ή απλώς ένα μικρό δίσκο με φτερά στην μία του επιφάνεια.
Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν πήγαιναν πίσω ως προς τα ποδοσφαιρικά και φυσικά οι Ρωμαίοι που εισήγαγαν τα πάντα στην αυτοκρατορία τους, από θεότητες μέχρι ποδόσφαιρα.
Μαρτυρίες και ευρήματα για ποδοσφαιρικά παιχνίδια όμως έχουμε ήδη από του πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και -αργότερα- από τις Ινδίες.
Στον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα πάντως είναι τα χρόνια που πρέπει να αναζητήσει κανείς τις ρίζες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Για την ακρίβεια τις ρίζες του Ράγκμπι, από το οποίο προήλθε το ποδόσφαιρο. Το παιχνίδι απλό. Έγκειται στην προσπάθεια να μεταφερθεί μια μπάλα στο τέρμα του αντιπάλου.Όταν όμως λέμε τέρμα μη φανταστείτε τα σύγχρονα "γκολποστ". Τότε το τέρμα μπορεί να ήταν ένα ολόκληρο χωράφι ή μια πλατεία ή ακόμη συνηθέστερα μια ολόκληρη συνοικία της πόλης ή ένα ολόκληρο χωριό. Ο αριθμός των παικτών κάθε ομάδας ελεύθερος, όσο πιο πολλούς παίκτες είχες, τόσο καλύτερα. Πειθαρχικός έλεγχος; Σχεδόν ανύπαρκτος. Όλα ήταν μέσα στο παιχνίδι, κλωτσιές, γροθιές, σπρωξίματα, μαλλιοτραβήγματα, πάλη κανονική, τα πάντα. Αρκεί να κερδίζαμε τη μπάλα και να την φέρναμε στο τέρμα του αντιπάλου. Το γήπεδο ήταν μια πολύ, μα πάρα πολύ ευρεία έννοια. Μπορούσε να είναι ο δρόμος και τα χωράφια που χώριζαν δύο χωριά, τα σοκάκια μιας ολόκληρης γειτονιάς ή ακόμη και μια ολόκληρη πόλη, από τη μία της άκρη ως την άλλη. Κανόνες παιχνιδιού; Ένας μόνο: τη μπάλα μπορούμε να τη δώσουμε προς τα πίσω με τα χέρια, αλλά όταν είναι να την μεταβιβάσουμε σε κάποιον συμπαίκτη μας που βρίσκεται πιο μπροστά από μας ή όταν απλώς θέλουμε να την προωθήσουμε μπροστά, τότε μπορούμε να το κάνουμε μόνο κλωτσώντας την, μόνο με τα πόδια δηλαδή. Με μια φράση: "πίσω με τα χέρια, εμπρός με τα πόδια" και εγένετο ποδόσφαιρο...
Στη Φλωρεντία ακόμη διατηρείται η ανάμνηση ενός τέτοιου μεσαιωνικού ποδοσφαιρικού παιχνιδιού. Λέγεται Calcio Storico Fiorentino, δηλαδή "Ιστορικό Φλωρεντινό Ποδόσφαιρο" και παίζεται ακόμα κάθε χρόνο σε επετειακές εκδηλώσεις της πόλης, ακριβώς όπως παιζόταν στις αρχές του 16ου αιώνα. Παρά όμως τον επετειακό χαρακτήρα αυτών των αγώνων τα πάθη και η ένταση που προκαλούν ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων (που κάθε μια αντιπροσωπεύει μια διαφορετική συνοικία της Φλωρεντίας) είναι ισχυρότατα. Στον πιο κάτω σύνδεσμο ένα σχετικό βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=Sm2hgqa-2ws
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου