Στους τίτλους έναρξης συστήνεται ως "μουσική ηθογραφία", στην πραγματικότητα είναι ένα ακόμα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη της περιόδου που έκανε την μία επιτυχία μετά την άλλη στον εμπορικό ελληνικό κινηματογράφο. Το σενάριο γεμάτο χαρούμενους κοινούς τόπους και κλισέ. Τρία αδέλφια. ο Κώστας, ο Θανάσης κι ο Ηλίας Μασούρος από τα Ταμπούρια του Κερατσινίου που δουλεύουν στα ναυπηγεία. Ο ένας εξ αυτών είναι ταυτόχρονα ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού και φυσικά φτωχός. Η αδελφή τους Αννούλα κούκλα μεν, αλλά στενά επιτηρούμενη από τους τρεις αδελφούς θεματοφύλακες της τιμής της. Ένας κολλητός τους φίλος, ο Γιώργος Κονταξής, επίσης άσσος του Ολυμπιακού, ερωτευμένος με την Άννα. Όλοι αυτοί μετά από τις νίκες της ομάδας διασκεδάζουν σε συνοικιακές ταβέρνες με μπουζουκομπαγλαμάδες. Η κυρία Απέργη από το Ψυχικό, πάμπλουτη, αλλά ξηγημένη και μαγκάκι και η υπηρεσία της ονόματι Μαρία μπαίνουν στις ζωές τους για να τις ταράξουν επί το ερωτικόν. Όταν η Αννούλα αποφασίζει να εκτεθεί στα καλλιστεία για να ξανακερδίσει την προσοχή του Γιώργου που στο μεταξύ έχει μπλέξει με την πλουσία εκ Ψυχικού, εμφανίζεται και ο καλλιτεχνικός ιμπρεσάριος Βανζέλ Παπαντό. Όλοι αυτοί δημιουργούν μια ελαφριά κωμωδία καταστάσεων με πολλές αναφορές στο ποδόσφαιρο και ηθικό διδάγμα "ο έρως δεν κοιτά ταξικές διαφορές" και γενικώς δεν υπάρχει πάλη των τάξεων. Ότι πρέπει για να ενθουσιαστεί η λογοκρισία την πρώτη χρονιά της χούντας, αφού η ταινία είναι παραγωγής του 1967 που βγήκε στα σινεμά στις αρχές του επόμενου έτους.
Η μουσική είναι του Μίμη Πλέσσα και βοήθησε ιδιαίτερα στην επιτυχία του έργου. Τα τραγούδια, που ερμηνεύουν ο Γιάννης Πουλόπουλος και η πρωταγωνίστρια Μαίρη Χρονοπούλου ακούγονται πολύ συχνά μέχρι σήμερα και οι στίχοι τους έχουν κάτι το τοπογραφικό: "Του αγοριού απέναντι|" και "Το παλικάρι στη γωνιά". Στα κορυφαία του έργου η ατάκα της Μαρίας (Μάρθα Καραγιάννη) _"Είμαι η κοπέλα που ήμουνα στις κερκίδες", με την οποία συστήνεται στον Κώστα Μασούρο (Κώστας Βουτσάς) θεωρώντας βέβαιο ότι ο ποδοσφαιριστής την έχει εντοπίσει μέσα σε 45 χιλιάδες θεατές στο Καραϊσκάκη ενώ ταυτόχρονα έπαιζε στον αγώνα, σκοράροντας μάλιστα το νικητήριο γκολ. Σπουδαία επίσης και ατάκα του Βανζέλ Παπαντό την στιγμή που τον σπρώχνει για να τον πετάξει έξω απ' το σπίτι τους ο εξαγριωμένος αδελφός της Αννούλας: "Ωθείτε κύριε; Τι ωθείτε;" ή η έτερη αποστροφή του θηλυπρεπούς Βανζέλ προς την Μαρία, όταν αυτή αντιδρά έντρομη στην προσταγή του να γδυθεί (για να συμμετάσχει στα καλλιστεία) φωνάζοντας βοήθεια: "Βοήθεια ε; Ανόητο πλάσμα, ποια ηλίθια σκέψη πέρασε απ' το κεφαλάκι σου;"
Αξιοσημείωτο είναι ότι η λέξη Ολυμπιακός δεν αναφέρεται καθόλου μέσα στους διαλόγους. Η ομάδα των πρωταγωνιστών φορά ερυθρόλευκες φανέλες με ρίγες, οι παίκτες της είναι πειραιώτες και λαϊκά παιδιά της βιοπάλης, αγωνίζεται στο Καραϊσκάκη, οι οπαδοί του αγώνα πανηγυρίζουν φωνάζοντας "Ολυμπιακός", οι τοίχοι είναι γεμάτοι εμβλήματα με τον Δαφνοστεφανωμένο Έφηβο, αλλά το όνομα του σωματείου δεν λέγεται ποτέ. Να υπήρχε άραγε από τότε ζήτημα πνευματικών δικαιωμάτων ή να είναι επιλογή για να διατηρηθεί μια σχετική ουδετερότητα; Από πραγματικούς ποδοσφαιριστές πάντως αναφέρεται μόνο το όνομα του Δομάζου.
Ένα άλλο παράδοξο είναι πως ενώ οι τοίχοι της ταβέρνας που διασκεδάζουν οι πρωταγωνιστές και διαδραματίζονται κομβικές σκηνές της ταινίας είναι γεμάτοι με λάβαρα του Ολυμπιακού, ξαφνικά εντοπίζουμε κι ένα της ΑΕΚ με κιτρινόμαυρους δικέφαλους αετούς. Να ξεχάστηκε άραγε από κάποιον απρόσεκτο φροντιστή ή να έχει μπει επί τούτου για να δείξει πως σε γειτονιές όπως τα Ταμπούρια, η Κοκκινιά ή ο Κορυδαλλός χωρούσαν και μερικές συμπάθειες για την Ένωση;
Εκτός από αυτούς που αναφέρθηκαν πιο πάνω παίζουν επίσης ο Φαίδωνας Γεωργίτσης, ο Γιάννης Βογιατζής, η Ζωή Λάσκαρη, ο Χρήστος Δοξαράς, o Μιλτιάδης Κοντέας, ο Γιώργος Γρηγορίου, η Καίτη Ιμπροχώρη, η Μαίρη Μεταξά, η Κόκκα Στυλιανού, ο Χρόνης Εξαρχάκος στο ρόλο του Βανζέλ (όπως Βάν Γκονγκ) Παπαντό κ.α.
(συνεχίζεται...)
Το λαβαράκι της ΑΕΚ, στο ταβερνείο, πρέπει να ήταν δουλειά του Βουτσά, άρρωστου ΑΕΚτζή, καθώς υπάρχει ανάλογο λαβαράκι και σε άλλη ταινία του Βουτσά. Αν δεν κάνω λάθος πρεπει να ήταν η ταινία που παριστάνει τον Πλοίαρχο για να καλύψει τις λαδιές ενός φίλου του...Πέραν βέβαια του πραγματικού γεγονότος πως στις προσφυγικές συνοικίες του Πειραιά, υπήρχε αναλογικά με άλλες του λεκανοπεδίου μεγάλος αριθμός ΑΕΚτζήδων - ειδικά στην Παλιά Κοκκινιά. που υπήρχε ένας απο τους πιο παλιούς συνδέσμους της ΑΕΚ, σε κεντρικό μάλιστα σημεία. Άλλες ενδεικτικές συνοικίες η Νίκαια, ο Κορυδαλλός και το Πέραμα!!
ΑπάντησηΔιαγραφή