
Το πρόβλημα πάντως δείχνει να είναι κυρίως η κούραση. Η πραγματικότητα λέει πως το Τσάμπιονς Λιγκ έχει υποβαθμίσει όλες τις άλλες διοργανώσεις. Όταν οι κατά τεκμήριο καλύτεροι ποδοσφαιριστές στον κόσμο δίνουν - ανάμεσα σε εθνικά πρωταθλήματα, ευρωπαϊκές συλλογικές διοργανώσεις, αγώνες εθνικών ομάδων και φιλικά προετοιμασίας - πάνω από 50 παιχνίδια τη χρονιά, όταν μάλιστα για μερικούς μήνες μέσα στην αγωνιστική περίοδο παίζουν σε αγώνες με πλήρη ένταση κάθε τρεις μέρες, δεν μπορείς να περιμένεις και πολλά στο τέλος της σεζόν.
Στην ουσία το ποδόσφαιρο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ακολουθεί τους νόμους της αγοράς που ενδιαφέρεται μόνο - μέσα από συνεχή παιχνίδια και από την επιμήκυνση της ποδοσφαιρικής σεζόν - να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της. Φυσικά αυτό έχει πολλές και αρνητικές επιπτώσεις. Στην ποιότητα και στο θέαμα της ίδιας της ποδοσφαιρικής πράξης, στην υποβάθμιση του εθνικού χαρακτήρα που έπρεπε - σαν πολιτιστικό προϊόν που είναι - να έχει το ποδόσφαιρο, στην υγεία των παικτών και σε διάφορους άλλους τομείς. Φυσικά κανείς δεν δείχνει να ενδιαφέρεται σοβαρά γι όλα αυτά...