Δυστυχώς πρέπει να δεχτούμε το προφανές: Οι κοινωνίες των χωρών του Μαγκρέμπ, αλλά και πολλές άλλες αραβικές κοινωνίες, είναι ιδιαιτέρως βίαιες. Η βιαιότητα αυτή δεν είναι βεβαίως φυλετικό ιδίωμα, αλλα έχει τις ρίζες της στις συνθήκες της οικονομικής και συνακόλουθα κοινωνικής υπανάπτυξης που βιώνουν οι αραβικοί πληθυσμοί εδώ και δεκαετίες.
Μπορεί οι αριθμοί να είναι σοκαριστικοί, 74 νεκροί και άπειροι τραυματίες μετά από συμπλοκή στο τέλος του αγώνα ανάμεσα στην Αλ Μασρί και την Αλ Αχλί, στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, αλλά δεν είναι καθόλου παράξενο που η περιρρέουσα βία της κοινωνίας ξεσπάει στο ποδόσφαιρο. Γιατί το ποδόσφαιρο διατηρεί τρία χαρακτηριστικά που το καθιστούν μια από τις ελάχιστες ανθρώπινες εκδηλώσεις τόσο πρόσφορες για την έκρηξη των παθών. Το ποδόσφαιρο είναι συναγωνιστικό, όπως όλα τα σπορ, μαζικό, όπως πολλές άλλες σύγχρονες δραστηριοτητες και με έντονες κοινωνικές αναφορές. Κι η ορειβασία είναι συναγωνιστική, αλλά δεν είναι μαζική και δεν περιβάλλει κοινωνικές αντιπαλότητες. Μια συναυλία μπορεί να είναι μαζική και με έντονες κοινωνικές αναφορές, αλλά δεν είναι ανταγωνιστική, μια διαδήλωση είναι κατά κανόνα ανταγωνιστική και εξ ορισμού κοινωνικά συνδεδεμένη, όταν γίνει και μαζική, πολύ μαζική, λέγεται πια επανάσταση. Κι η επανάσταση είναι το πεδίο που ξεσπά πάντα η βία (αν δεν έχει προλάβει να εκτονωθεί στη μπάλα...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου