
Παρά ταύτα το ποδόσφαιρο με τη μεγάλη του διεισδυτικότητα ανάμεσα στους νέους αθλητές, ώθησε τους συλλόγους να δημιουργήσουν ποδοσφαιρικές ομάδες (συνήθως αποτελούμενες από αθλητές άλλων τμημάτων των συλλόγων αυτών κυριότερα, αθλητές του στίβου). Οι ποδοσφαιρικές ομάδες του Πανελληνίου ήταν από τις πρώτες που έδωσαν ποδοσφαιρικούς αγώνες. Συνήθως αυτά τα παιχνίδια λάμβαναν χώρα στο "Ποδηλατοδρόμιο" του Νέου Φαλήρου. Εκεί δηλαδή που είναι σήμερα το Γήπεδο Καραϊσκάκη και που τότε αποτελούσε το μοναδικό ποδοσφαιρικό χώρο της Ελλάδας. Στη Μεσολυμπιάδα μάλιστα στα 1906 ένα συγκρότημα του Πανελληνίου Γ.Σ. με την προσθήκη ποδοσφαιριστών από άλλες ομάδες, όπως ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, αντιμετώπισε εν είδη Εθνικής Ελλάδος ένα συγκρότημα από τη Δανία. Στο ημίχρονο οι Δανοί ήταν μπροστά στο σκορ με 9-0 και -λογικά- δεύτερο ημίχρονο δεν έγινε ποτέ.
Παρά ταύτα ο Πανελλήνιος Γ.Σ. αρνήθηκε επίμονα να δημιουργήσει ξεχωριστό ποδοσφαιρικό τμήμα. Κάποιοι ποδοσφαιριστές του δημιούργησαν το Γουδή, έναν από τους ενδοξότερους ποδοσφαιρικούς συλλόγους της προϊστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου και κατόχου πολλών Πρωταθλημάτων Ελλάδος της εποχή που αυτά διοργανώνονταν σε περιστασιακή βάση από τον ΣΕΓΑΣ, δηλαδή τις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Δυστυχώς ο σύλλογος του Γουδή διαλύθηκε αμέσως μετά τον 2ο Πάγκ. Πόλεμο. Να ποια ήταν η επίσημη στάση του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου για το ποδόσφαιρο και τον αποπροσανατολισμό που επιφέρει στο γνήσιο γυμναστικό ιδεώδες διότι:
«απομακρύνει τους μαθητάς από των τακτικών γυμναστηρίων προς προφανή ζημίαν της αληθούς γυμναστικής και αυτών τούτων των ατάκτως ανά τας οδούς και τα ρύμας της πόλεως ποδοσφαιριζόντων νεανιών και παίδων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου